پیروزی دونالد ترامپ و دلایل شکست هیلاری کلینتون

پیروزی دونالد ترامپ و دلایل شکست هیلاری کلینتون

شکست سنگین و «غیرمنتظره» هیلاری کلینتون نشانگر ارزیابی اشتباه حزب دمکرات آمریکا از میزان بالای نارضایتی و خشم توده های مردم از سیاستمداران فعلی است. سیاستمداران و دست اندرکارانی که هیچگونه بها و ارزشی به خواسته ها، نیازها و مطالبات توده های مردم بیکار و زحمکتش قائل نیستند.
در مجموع هیلاری کلینتون نماینده سیاستمداران و مجریان فاسد، خودخواه، متکبر و بدور از واقعیات جامعه بشمار می رفت. در حالیکه دونالد ترامپ میلیاردر، با سوار شدن بر موج نارضایتی توده های مردم سفیدپوست، به عنوان رهبر پوپولیست، در صحنه سیاسی ایالات متحده ظاهر شد.

هم اکنون نگرانی های بسیار و عمیقی از دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ ـ با در نظر گرفتن کنترل کامل کنگره توسط جمهوری خواهان ـ احساس می شود. ترامپ و بسیاری از همفکران و همقطاران جمهوری خواه وی واقعیت مسلم تغییر آب و هوا و شرایط جوی را کاملا انکار می نمایند. آنها طرفدار پر و پا قرص کاهش مالیات بر ثروت های کلان هستند. این جماعت خواهان برچیدن هر گونه کنترل و مزاحمت بر فعالیت بورس، وال استریت و دیگر صنایع پرقدرت کشور می باشند.
از سوی دیگر، در شخصیت ترامپ، نکات ناشناخته و مبهم بسیاری دیده می شود. او فاقد شناخت سیاسی ـ فلسفی و متانتی است که همگان در وجود یک رئیس جمهور و یا یک شخصیت و مسئول دولتی عالیرتبه دنبال می کنند. او عملا طرفدار تبعیض نژادی، طرفدار مرد سالاری و برتری نژاد سفید پوست می باشد. او طرفدار اعمال سیاست خشن و غیرانسانی در برابر مهاجران بیکار و گرسنه بوده و در قبال مسلمانان، مواضع خشنی اتخاذ کرده است. ترامپ طرفدار سیاست احداث دیوار طولانی و بتونی در طول مرزهای جنوبی ایالات متحده می باشد.

هدف رأی دهندگان آمریکایی از انتخاب ترامپ، نه طرفداری از عقاید و مواضع سیاسی ـ اجتماعی نامبرده، بلکه بیشتر برای درهم شکستن سلطه چندین دهه «برگزیدگان سیاسی» و رهبران در قدرت بود. رهبرانی که هیچگاه احترامی به مطالبات و خواسته های توده های مردم قائل نبودند.
رهبرانی که تمام ثروت های تولیدی در جامعه را به جیب های خود و دوستانشان ریختند و با پیشبرد سیاست جنگ و تجاوز، فرزندان طبقات کارگر، زحمتکش و بیکار را به میدان های جنگ و کشتار در اقصی نقاط جهان روانه ساختند.

در خصوص سیاست خارجی، رهبران فعلی «دمکرات» ، مراکز تصمیم گیری را در اختیار گروه نئومحافظه کار ـ نئو لیبرال قرار دادند. به عبارت بهتر، گروه متشکل از افراد متکبر، در موارد بسیاری به خاطر امتیازات سیاسی ـ مالی، منافع ایالات متحده را همسو با خواسته های عربستان سعودی و اسرائیل قرار دادند.
حاصل ائتلاف و همکاری نزدیک گروه نئو محافظه کار ـ نئولیبرال، برنامه ریزی و سازماندهی جنگ های تجاوزگرانه و تحمیلی در عراق، افغانستان، لیبی، سوریه و اکرائین بود. این ائتلاف، هیچگاه پاسخگوی عواقب سیاست های شوم و مصیبت بار اتخاذی خود در مقابل نهادها و ارگان های مسئول نبوده است. همین اواخر، این جماعت عوام فریب، دست به یک ماجراجویی جدید، پرهزینه و خطرناک ـ جنگ سرد علیه روسیه ـ زدند.

هم اکنون باراک اوباما در ماههای آخر ریاست جمهوری اش ازآمریکا تا یونان و از آلمان تا پرو را در می نوردد تا متحدین آمریکا را ترغیب کند علیه روسیه ازسیاستهای وی پیروی کنند. اوباما در عین حال که بی شرمانه تلاش می کند سیاست جنگ سرد برعلیه روسیه را دامن زند، ترامپ را نیز بخاطر اظهارنزدیکی به روسیه مورد سرزنش و تمسخر قرار داده است. گویا کارنامه سیاه سراپا جنگ افروزی هایش بنام «بهارعربی

» ، حمایت از القاعده و ابداع «حکومت عراق وشام» معروف به داعش کافی نیست که در آخرین ماههای صدارتش از دامن زدن به جنگ و خشونت دست بردارنیست.

با وجود همه عیب ها و نقص ها، ترامپ جزو نادر شخصیت های مطرح آمریکا بود که جرأت نمود، «اندیشه های گروه ائتلافی» در خصوص جنگ داخلی فعلی سوریه را به زیر سئوال برد. در جواب ، کلینتون و بسیاری از دمکرات ها، سیاست مک کارتیسمی لجام گسیخته ای را علیه وی اتخاذ نمودند. به حدی که در آخرین مناظره تلویزیونی، کلینتون ترامپ را مترسک مطیع و فرمانبردار ولادیمیر پوتین توصیف نمود.
با این وجود، نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد، این واقعیت است که سیاست اتخاذی دمکرات ها با شکست فاحش روبه رو شد. در طول کارزار انتخاباتی، ترامپ بجای تبلیغ حول جنگ و تصادم با روسیه، از سیاست همکاری و گفتگوی مسالمت آمیز دفاع نمود. این اظهارات بی تأثیر دربرنده شدن وی درانتخابات ریاست جمهوری نبود. پیروزی ترامپ بیانگر این واقعیت است که بجای تشدید سیاست جنگ افروزی و آغاز جنگ سرد جدید علیه روسیه، کاهش تنش ها و روابط مسالمت آمیز امکان پذیر است. دراین خصوص افکار عمومی نیز با وی همراهی کرد.

پیروزی ترامپ و طرد نئومحافظه کاران
پیروزی ترامپ بیانگر طرد و رد نظریه ارتدوکسی نئومحافظه کاران ـ نئولیبرال ها به حساب می آید. چرا که نظریه پردازان سیاست شروع جنگ سرد جدید همگی به گروه نئومحافظه کاران تعلق دارند.
در خصوص جنگ فعلی در اکرائین، بد نیست اشاره نمائیم که جهان غرب به رهبری امپریالیسم آمریکا، با استقرار یک رژیم مافیایی و دست نشانده ضدروس در همسایگی مرزهای روسیه، عملا شرایط آغاز تصادم، رویارویی و جنگ را در این کشور فراهم نمود. در این میان رسانه های خبری و گروهی مهم وابسته به کشورهای امپریالیستی غرب نیز آتش بیار معرکه شدند.

تاریخ ، مورخین مسئول و متعهد گواهی صادقی براین مدعا خواهند بودکه «تجاوز روسیه» اصطلاحی بی پایه واز اساس زشت و دروغ می باشد.
نئومحافظه کارانی چون معاون فعلی وزیر امور خارجه ویکتوریا نولاند Victoria Nuland و نئولیبرال های میلیاردر چون ژرژ سوروس Georges Soros مبتکر و برنامه ریز کودتایی بودند که در نهایت به سرنگونی رئیس جمهور قانونی اکرائین ویکتور یانوکویچ در فوریه ۲۰۱۴ انجامید. ویکتوریا نولاند همان خانم دیپلمات معروفی است که مکالمات تلفنی اش با سفیر وقت آمریکا در اکراین جنجال آفرید. وی در آن مکالمه تلفنی فحش بسیار رکیکی به اتحادیه اروپا داده بود که سرانجام مجبور به عذر خواهی شد.

عکس العمل پوتین به عملکرد آمریکا با برگزاری رفراندوم در شبه جزیره کریمه به منظور الحاق این سرزمین به خاک روسیه، همچنین حمایت وی از شورشیان روسی الاصل مناطق شرقی مخالف رژیم کودتاگر حاکم در کیف پاسخ داده شد. این قبیل اقدامات پوتین در مقابل سیاست ها و اقدامات خشونت آمیزی بود که جهان غرب دراکراین پیش گرفته بود. برخلاف ادعای رسانه های غربی ، در واقع پوتین به هیچ وجه محرک جنگ، خونریزی و بی ثباتی در اکرائین نبود.

در مورد سوریه، استراتژی «تغییر رژیم» که تئوری آن توسط نئومحافظه کاران در اواسط دهه ۹۰ قرن گذشته طراحی و تدوین گردید، در نهایت به همکاری نزدیک و تنگاتنگ با سازمان القاعده و دیگر جریانات جهادگر اسلامی برای سرنگون ساختن رژیم لائیک بشار اسد انجامید. البته همانند گذشته، رژیم واشینگتن و رسانه های گروهی پرقدرت جهان امپریالیستی، تصویر وارونه و دروغینی از جنگ و درگیری ها ارائه داده و تمام تقصیر و مسئولیت را به گردن بشار اسد شرور و خودکام انداختند. در صورتی که واقعیت چیز دیگری بود.نباید فراموش کنیم اگر دخالت بموقع و قاطع روسیه در سوریه نبود، قطعا تاکنون دامنه صدور جنایتکاران داعشی اوباما- کلینتون به ایران هم رسیده بود .

از ابتدای جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۱، متحدین ایالات متحده، از قبیل عربستان سعودی، قطر، ترکیه و اسرائیل به آغاز شورش ها در این کشور کمک نمودند. از ابتدای درگیری ها تا امروز، ترکیه و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس پول، اسلحه و مهمات نظامی در اختیار جبهه النصره (القاعده)، داعش و دیگر جریانات جهادگر فاشیست اسلامی قرار داده و می دهند.
اگرچه باراک اوباما با مقاومت در برابر اصرار و پافشاری تنی چند از دست اندرکاران وزارت خارجه وقت آمریکا از مداخله مستقیم نظامی علیه رژیم بعثی سوریه خودداری نمود، سرانجام در برابر فشارهای سیاسی ائتلاف نئومحافظه کاران ـ نئولیبرال ها کوتاه آمد و حاضر به آموزش و تسلیح جریانات «میانه رو» شد. جریاناتی که در نهایت با قرار گرفتن در کنار القاعده (شاخه سوریه) و جهادگران الحرار الشام، هویت و ماهیت واقعی خود را نشان دادند.
در مورد سیاست آتی آمریکا در سوریه ، مواضع و سیاست دونالد ترامپ در قبال سوریه هنوز چندان روشن و مشخص نیست. در این رابطه وی تنها اعلام داشته است : برای ریشه کن ساختن و انهدام داعش، با روس ها همکاری خواهد کرد.

سئوالات بی جواب بسیار
بدین ترتیب، شهروندان آمریکا، کاندیدایی را انتخاب نمودند که شناخت جامع و دقیقی از مسائل و مشکلات داخلی و خارجی ندارد. سئوالی که از ابتدا در ذهن بسیاری از توده های آگاه و روشن مطرح است، ترکیب مشاوران و نزدیکان ترامپ می باشد.
آیا وی برای اداره کشور به جمهوری خواهان سنتی نزدیک خواهد شد و یا به جستجوی همکاران و مشاوران واقع بین و مسئول با عقاید جدید خواهد پرداخت.
شرایط فعلی بسیار خطرناک و ناروشن می باشد. رهبران و سیاست گذاران حزب دمکرات مسئولیت سنگینی در پدیدآمدن این شرایط بر گردن دارند. رهبران حزب دمکرات با پشتیبانی از کلینتون ـ در کنار چوب لای چرخ گذاردن برای دیگر کاندیداها چون وارن Warren و ساندرز Sanders ـ عملا راه را برای کاندیداتوری بانوی اول سابق هموار ساختند. آنها با این انتخاب، چشمان خود را بر روی واقعیات ملموس کشورشان بستند. این واقعیت که میلیون ها تن از شهروندان آمریکایی خانواده کلینتون را جزو رهبران و برگزیدگان فاسد و متکبر فعلی کشورشان بحساب می آورند. پیروزی دونالد ترامپ حاصل این ارزیابی اشتباه وغلط رهبری حزب دمکرات می باشد.