گرامی باد اول ماه مه روزجهانی کارگران

گرامی باد اول ماه مه روزجهانی کارگران

۴ ماه مه ۱۸۸۶ یادمان شورش کارگران آمریکا درشیگاگومی باشد. ازآن هنگام کارگران سراسر جهان همه ساله اول ماه مه را بعنوان نشان همبستگی و طرح خواسته های مشترک خود برگزیده اند. دراین روز باشکوه کمونیستها ، احزاب کارگری ، اتحادیه های کارگری و کلیه احزاب و سازمانهای مدافع طبقه کارگر با برپایی همایشهای خیابانی ، انزجار خود را برعلیه سیستم جهانی سرمایه داری و امپریالیسم به نمایش می گذارند.

با وجود نقش انکارنا پذیرطبقه کارگرایران در قیام ۱۳۵۷ و سرنگونی رژیم دیکتاتوری شاه اما رژیم جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس تاکنون هیچگونه حقوق صنفی - سیاسی مستقل کارگران را به رسمیت نشناخته است. کارگران ایران فاقد هرگونه تشکل آزاد کارگری می باشند وهرحرکت جمعی و اعتراضات برعلیه شرایط موجود با زندان ، شکنجه و مرگ کیفر داده می شود. تاکنون در روز اول ماه مه هیچ همایش مستقلی از جانب کارگران برپا نشده و تمام گردهمایی ها به نیابت از سوی کارگران و توسط رژیم حاکم برگزار گردیده است.

شرایط سیاسی - اجتماعی و خیزشهای سراسری بر علیه رژیم دیکتاتوری - مذهبی حاکم باردیگر نقش طبقه کارگر را در تحولات آتی ایران برجسته کرده است.هم اکنون اکثر مراکز عظیم تولیدی نظیر نیشکر هفت تپه ، کارخانه هپکوی اراک ،صنایع فولاد و ذوب آهن اصفهان ، کارگران قسمت خط راه آهن آذربایجان، کارگران پروژه دوخطه راهآهن زنجان ـ قزوین، کارگران کارخانه لاوان کرمان، کارگران شرکت پویش معادن ذوب آهن اصفهان، کارگران حفاری شمال، کارگران وکارکنان پالایشگاه شیراز، کارگران مجتمع کارخانجات فولاد نطنزو صدها مراکز کارگری دیگر درحال اعتراض و اعتصاب به سر می برند. اکثر کارگران این مراکز با حقوقهای معوقه پنج تا ۱۲ ماهه مواجه می باشند و بیشتر آنان از لحاظ معیشتی در وضعیت ناهنجاری گرفتار آمده اند.

رژیم حاکم برایران بعنوان یک حکومت ارتجاعی جزولاینفک سیستم جهانی سرمایه داری می باشد. این رژیم سالهاست با زد و بند با کشورهای امپریالیستی یک دیکتاتوری لجام گسیخته و تمام عیار را به مردم ایران تحمیل کرده است. بلند پروازیهای این رژیم در عرصه منطقه ای وتلاش برای دست یابی به بمب هسته ای موجب شده تا بیشترین درآمد از فروش منابع طبیعی ایران صرف جنبشهای ارتجاعی منطقه و ساختن سلاحهای کشتار جمعی شود.
برجام بعنوان یکی از ننگین ترین قراردادهای رژیم با دول امپریالیستی نه فقط کمکی به وضع اقتصادی و اجتماعی مردم ایران نکرد بلکه بر وخامت اوضاع افزود. بموجب این قرارداد بیش از یکصد و بیست میلیارد دلار تأسیسات اتمی ایران یا منهدم شد ویا با بتن مخازن آنرا پر کردند. «عقب نشینی قهرمانانه» رژیم در عمل کوتاه آمدن بزدلانه ای بود که برای ادامه بقای رژیم حاکم صورت گرفت.

بعد از امضای برجام اکثر کشورهای امپریالیستی برای کسب بازار پر سود ایران وارد کشورشدند. آنها قراردادهای کلانی را با رژیم ایران به امضاء رساندند که بموجب آن نفت را به بهای نازل خریداری می کنند واجناس بنجل خودرا در ایران آزادانه می فروشند. یا خودروهایی تولید می کنند که درکشورهای خودشان خریدار ندارد. نتیجه چنین زد و بندی اکنون برهمگان آشکار شده، درسه سال گذشته شرکتهای امپریالیستی اتومبیل های جدید در ایران تولید کرده اند ، بابت این تولید پولهای هنگفتی از ذخایرارزی ایران در خارج برداشت کردند ولی مردم ایران پول ندارند که این اتومبیل ها را خریداری کنند. در واقع بحرانی بر بحرانهای قبلی افزوده شد.

دزدی و چپاول در میان سران حکومت به حدی فزونی یافته که دیگر نمی توانند ازدید مردم پنهان کنند. روزنامه ها وسایتهای اینترنتی رژیم مملو از رسوائیهای مالی است که دوجناح «اصولگرا» و «اصلاح طلب» و بیت رهبری به بار آورده اند. اکنون جناحهای حاکمیت دچار بحران هژمونی شده اند، برای تسلط بر قدرت دولتی و نیروی سرکوب یکدیگر را بزندان می افکنند.

تضاد بین سران رژیم به حدی بالا گرفته است که احمدی نژاد و دار و دسته اش که خود در زمره بزن بهادرهای جناح «اصولگرا» هستند به شاه عبدالعظیم پناه بردند، و رفسنجانی که خودرا رهبر «اصلاح طلبان و سردارسازندگی» لقب می داد از استخر کوشک سر درآورد، بدون اینکه اجازه کالبد شکافی به خانواده اش داده شود.
خیزش خروشان جدیدی که از دیماه سال گذشته آغاز شده مهارشدنی نیست . این اعتراضات می رود تا تارو پود این رژیم را در هم پیچد. دراین میان باردیگر کشورهای امپریالیستی نگران از منافع اقتصادی اشان دست بکار شدند تا اپوزیسیون دست نشانده و مورد اعتمادی برای جمهوری اسلامی ایران پیدا کنند. امپریالیسم آمریکا هیچ ابائی ندارد که از زبان جان بولتون مشاورامنیت ملی آمریکا بطورعلنی اعلام کند دونالد ترامپ باید با رضاپهلوی وارد مذاکرده شود. این قبیل دخالتهای آشکاردرمورد جنبش انقلابی ایران، حکایت از تغییر رژیم ایران به سبک «انقلاب مخملی» در دوره بوش و کلینتون در اروپای شرقی و «بهارعربی» در دوره باراک اوباما در کشورهای عرب حکایت می کند.

هم اکنون کارگران ایران ، سازمانهای انقلابی و زحمتکشان کشورمان نظیر کشاورزان اصفهان و سایرمناطق بمراتب از تجربه و آگاهی بیشتری نسبت به دوره دیکتاتوری شاه برخوردارند. تجربه تلخ دخالتهای آمریکا و کشورهای اروپایی در افغانستان ، عراق ، لیبی و سوریه آیینه تمام نمایی است از آن آزادی و حقوق بشری که امپریالیسم برای مردم ایران به ارمغان خواهد آورد. تبلیغات یکجانبه ای که مدتهاست ازبام تا شام از سوی آمریکا و اروپا به نفع یک گروه سلطنت طلب و طرفداران امپریالیسم اعمال می شود گواه این حقیقت است که آنان هیچ ابائی ندارند تا با بکارگیری عناصر سر سپرده نظیر احمد چلبی درعراق و یا حمایت از عناصرتبهکاری نظیر داعش درعراق و سوریه ، ایران را نیز به یک جنگ داخلی سوق دهند. اگر چه نشانه هایی وجود دارد که تدارک امپریالیستها برای برپایی یک جنگ منطقه ای است که یکطرف آن رژیم ایران و طرف دیگر آن عربستان سعودی خواهد بود.

با وجود چنین علائم آشکاری جنبش انقلابی ایران ، بویژه کارگران ایران باید بیش از پیش درایت بخرج دهند تا مبادا دول امپریالیستی با تبلیغات همه جانبه خود نظیر آنچه در دوره دیکتاتوری شاه اتفاق افتاد دوباره جنبش انقلابی مردم را به بیراهه بکشانند و یک رژیم دیکتاتوری دیگری را، این بار با ظاهر مردم پسند و دمکرات مآبانه تحمیل کنند. بدون شک آن «اپوزیسیون» که از سوی آمریکا و اروپا به جنبش آزادیخواهانه مردم ایران تحمیل شود ، ایران را به سرنوشت آنچه در افغانستان ،عراق ، سوریه و لیبی پیش آمد دچارخواهند کرد.

کارگران مبارز!
برای رهایی از این وضعیت فلاکت بار تنها راه سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران است. این امرمهم تنها با اتحاد و همبستگی همه اقشار و طبقات اجتماعی میسر خواهد شد.طی چهاردهه حکومت دیکتاتوری - مذهبی تمام آیت الله ها و دکانداران دین ماهیت خود را برملا کردند. مردم ایران شایسته حکومتی هستند که در آن دمکراسی واقعی برقرار شود، بیکاری ، بی حقوقی ، دیکتاتوری ، دزدی و چپاول ، نابرابری بین زن و مرد و هزاران مصائب اجتماعی موجود ریشه کن شود. در ایران امروز دیگر نا آگاه ترین اقشار جامعه نیز هیچونه توجهی به عربده های ناهنجار سران رژیم مبنی بر «مبارزه ضدامپریالیستی» و یا «فتح قدس از راه کربلا» نشان نمی دهند. نه اندرزهای «پیشوا» خامنه ای رژیم را نجات می دهد و نه پشتیبانی پنهانی امپریالیستها برای حفظ منافع اقتصادی اشان. نیروهای آگاه و مبارز باید دست اتحاد بفشارند ودر یک اقدام هماهنگ حکومتی واقعا دمکراتیک بر ویرانه های رژیم جمهوری اسلامی ایران بنا کنند.