زنده و جاوید باد یاد وخاطره رفقا امیرپرویز پویان ، اسکندر صادقی نژاد و رحمت پیرونذیری
در سوم خرداد ۱۳۵۰ رژیم شاه پس از تلاشی طولانی و گسترده، به پایگاه رفیق پویان و دو همرزم فدایی اش رفقا رحمت پیرونذیری و اسکندر صادقی نژاد در خیابان نیروی هوایی یورش برد. اما رژیم با فدائیانی روبرو شد که قهرمانانه تا آخرین گلوله جنگیدند و در نبرد با مزدوران ساواک حماسه آفریدند.
پویان و همرزمانش، با رزم خویش، بقای فعال را در اندیشه کارگران ابدی ساختند و به استثمارگران فهماندند که این شعله خاموش نشدنی است.
رفیق امیرپرویز پویان، به همراه رفیق مسعود احمدزاده، در زمره اولین بنیانگذاران سازمان چریکهای فدایی خلق هستند که با برگزیدن مبارزه مسلحانه ، به انفعال روشنفکران دوری گزیده از انقلاب و طبقه کارگر خاتمه بخشیدند.
آنها جنبش کمونیستی را که تحت تاثیر رفرمیسم حزب خائن توده، به پاسیفیسم کشانیده شده بود، به مسیر حقیقی اش یعنی مارکسیسم ـ لنینیسم جهت دادند. پویان می دانست که تنها کتاب خواندن، چاره دردهای اجتماعی نیست. او تئوری در جریان عمل و حرکت را نیرویی شکست ناپذیر و مصون از انحراف می دانست. رفیق پویان تئوری انقلابی را درشرایطی بنیان کن می دانست که با مبارزات توده های کارگر گره خورده باشد.
تئوری انقلابی ای که بنیان های مادی اش از زندگی و مبارزه روزمره طبقه کارگر نشأت گرفته است و توسط مارکس و انگلیس و لنین، آموزگاران بزرگ پرولتاریا، تدوین گشته است.
پویان، حرکت انقلابی در این راستا و پیوند تئوری و عمل را ضامن بقاء و استحکام مبارزه انقلابی سوسیالیستی برای پیروزی نهایی می دانست. پویان با نقد دیالکتیکی، نه تنها پاسیفیسم دهه چهل روشنفکران را درهم کوبید، بلکه سلاحی را برای سازمان به جا گذاشت که می بایست تمامی نقاط ضعف تئوریکی و عملی سازمان تازه متولد شده را تصحیح نماید. مسیر پرتلاطم سازمان از ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ تاکنون و دستآوردهای انقلابی آن، خود گواه بر این یادگار بنیانگذاران بزرگ سازمان ما می باشد.
افکار پویان بیانگر این حقیقت است که ´لحظه مناسبª و شرایط مطلوب هرگز واقعیت نخواهد یافت مگر آن که عنصر انقلابی در هر لحظه از مبارزه خویش به ضرورت های تاریخی، پاسخی مشخص بدهد و بدین طریق توده های کارگر را در تحرک انقلابیشان و رسالت تاریخی اشان یاری رساند. حرکت بر اساس تئوری مارکسیستی، بررسی اشتباهات عملی، بازگو کردن و اصلاح آنها با نقد دیالکتیکی، جوهر جزوه ´مبارزه مسلحانه و رد تئوری بقاءª رفیق پویان می باشد.
عشق عمیق پویان به توده های کارگر و زحمتکش، ایمان خلل ناپذیر او به مارکسیسم ـ لنینیسم و پیوند زدن آن به جنبش کمونیستی و جنبش کارگری است که رفرمیست ها و اپورتونیست های جبون را به وحشت انداخت. آنها با انگشت گذاشتن بر روی پاره ای از نقاط ضعف اجتناب ناپذیر آن دوره نه تنها عمق انگیزه انقلابی و مارکسیستی رفقا پویان و احمد زاده را درک نکردند، بلکه با رد جوهر انقلابی آن، ضربه به جنبش کمونیستی و کارگری را هدف خود قرار داده اند.
پویان، تنها نظاره گر نبود. او به دنبال شناخت واقعیت ها و تفسیر انقلابی آنها بود. در این راستا، از دچار شدن به اشتباهات اجتناب ناپذیر هراس نداشت. او خواهان پیوند مارکسیسم ـ لنینیسم با جنبش کارگری برای ایجاد حزب کمونیست و رهبری جنبش انقلابی کارگران و زحمتکشان جهت تحقق انقلاب و برپایی جامعه ای عاری از ستم و استثمار بود و سرانجام در راه آرمان والایش طی نبردی قهرمانانه جان باخت.
یاد و خاطره رفقا امیر پرویز پویان ، اسکندر صادقی نژاد و رحمت پیرونذیری گرامی باد
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران
۳ خرداد ۱۴۰۴ - ۲۴ مه ۲۰۲۵
بخشی از اخبار و مقالات قدیمی
