مصاحبه اختصاصی «صدای روسیه» با میکائیل رتنر، وکیل جولیان آسانژ، موسس سایت افشاگر ویکی لیکس

مصاحبه اختصاصی «صدای روسیه» با میکائیل رتنر، وکیل جولیان آسانژ، موسس سایت افشاگر ویکی لیکس

«روند سقوط و پایان ایالات متحده امریکا آغاز شده است»

میکائیل رتنر، رئیس «بنیاد پاسداری از قانون اساسی» و وکیل جولیان آسانژ طی گفتگویی با «صدای روسیه» به توضیح وضعیت فعلی موکل خود که مجبور به اقامت اجباری در ساختمان سفارت اکوادور در لندن گردیده است، پرداخت. او در این گفتگو، به تشریح: استفاده غیرقانونی از هواپیماهای بدون سرنشین و مسلح «پهپاد» توسط ایالات متحده برای کشتار هدفمند، عکس العمل تند و برخورد خشن علیه «راویان حقیقت» و افشاگران سیاست خارجی و نظامی ایالات متحده می پردازد. میکائیل رتنر، سیاست فعلی ایالات متحده را نامعقول و غیرقانونی توصیف کرده و امپریالیسم امریکا را، دولت در حال زوال و فروپاشی ارزیابی می کند.
در این گفتگو، میکائیل رتنر همچنین از Bradley Manning ، از Jérémy Hammond ، از موکلین خود در زندان گوانتانامو که متحمل وحشیانه ترین شکنجه ها قرار گرفته اند و بالاخره از جایزه اعطایی به جولیان آسانژ «جایزه شهامت و شجاعت» که وی به نیابت از او آن را در نیویورک دریافت نمود، سخن می گوید.

روبلس: با سلام های گرم. حال شما چطوره؟
رتنر: خیلی خوبم. از گفتگو با شما خیلی خوشحالم. قبلا از برنامه ریزی چنین گفتگویی با شما خیلی سپاسگزارم.

روبلس: من نیز به نوبه خود از انجام چنین گفتگویی با شما خیلی خوشحال و مسرورم. آیا شما می توانید به طور خلاصه به شنوندگان «صدای روسیه» در مورد پرونده های مختلف قضایی که در دست دارید، توضیح دهید ؟ باید بگویم که اخبار بسیار ناچیزی در مورد این پرونده ها به بیرون درز می کند.

رتنر: بلی، حق با شماست. اخبار بسیار ناچیز و گهگاه بسیار متضادی در مورد پرونده هایی که من مسئول دفاع از آنها هستم، در اختیار مراکز خبری قرار می گیرد. این نوع شیوه کار برای من بسیار ناخوشایند است. من مطمئنم که بسیاری از شنوندگان شما، جولیان آسانژ، ناشر و سرمقاله نویس سایت افشاگر ویکی لیکس که هم اکنون در ساختمان سفارت اکوادور در لندن بسر می برد، را می شناسند. فردی که بیش از ۸ ماه است، به عنوان پناهنده سیاسی در سفارت اکوادور زندگی می کند. او قبل از پناهنده شدن به سفارت اکوادور، به مدت ۷۹۶ روز در زندان و یا در خانه تحت نظر مقامات قضایی و امنیتی بریتانیا قرار داشت. تمام این فشارها برای درهم شکستن وی می باشد. فردی که ایالات متحده امریکا خواهان دستگیری اش بوده و من فکر می کنم که در صورت تحقق این خواسته، آسانژ یقینا بقیه عمر خود را پشت میله های آهنی در ایالات متحده امریکا سپری خواهد کرد.

بدین ترتیب، تنها راهی که برای آسانژ باقی مانده بود، پناهنده شدن به سفارت اکوادور بود. خوشبختانه مقامات و پرسنل سفارت با آغوش باز از وی استقبال کرده و به تقاضای وی پاسخ مثبت دادند. بدین ترتیب تا زمانی که وی در داخل سفارت اکوادور بسر برد، حداقل از امنیت برخوردار است.
در شرایط کنونی، آسانژ ناچار است به این شیوه زندگی و فعالیت سیاسی بسنده کند. چرا که در صورت خروج از سفارت، وی بلافاصله دستگیر و به سوئد فرستاده خواهد شد.

در سوئد، چندین پرونده در خصوص «ماجراجویی های جنسی» علیه آسانژ در جریان است. پرداختن به این پرونده ها در دادگاه علنی چندان دشوار نیست. پرونده هایی که سر و ته شان به جایی بند نیست. نگرانی از این است که در صورت استرداد وی به سوئد، او بلافاصله به زندان فرستاده شده و در اسرع وقت و قبل از آن که ما بتوانیم حداقل اقدامی برای آزادی وی انجام دهیم، به مقامات امریکایی تحویل داده شود.

روبلس: به طور خلاصه، در خصوص اتهامات مربوط به «ماجراجویی های ...» آسانژ چه توضیحی می توانید برای ما بدهید. از قرار معلوم، یکی از شاکیان، سر و سری با سازمان جاسوسی امریکا ـ سیا ـ داشته است؟

رتنر: همان طور که می دانید، من نیز اطلاعات چندانی در این خصوص ندارم. چندی پیش، در مطبوعات خواندم که یکی از آنها، با گروه موسوم به «زنان سفید پوش» همکاری داشته و در این رابطه بارها به کوبا سفر کرده است. جریان موسوم به «زنان سفید پوش» متشکل از ناراضیان کوبایی است که زیر چتر سازمان سیا بوده و از حمایت مالی سیا و نهادهای امنیتی مشابه امریکایی برخوردار می باشد.

به غیر از این، من اخبار متعددی در مورد یکی از زنان شاکی که به کوبا سفر کرده است، را در مطبوعات خوانده ام. من از مسائل پشت پرده در سوئد در مورد این پرونده بی اطلاع هستم. تنها چیزی که در این خصوص می دانم، این است که این اتهامات واهی بوده و پایه و اساس دادگاه پسندی ندارند.
در خصوص این پرونده، آسانژ کاملا آماده است در برابر دادگاه عالی سوئد حاضر و به اتهامات کذایی پاسخ گوید. اما وی از عواقب این سفر هراسناک است و من نیز کاملا در این مورد با وی هم عقیده ام و از تصمیم وی کاملا حمایت می کنم. من ، حکومت، سیاستمداران و تصمیم گیرندگان کشورم را به خوبی می شناسم. من خوب می دانم که آنها با افرادی مثل آسانژ چگونه رفتار کرده و چه بلایی سر آنها می آورند. در شرایط فعلی، اگر آسانژ به سوئد برود، در صورت استرداد وی به امریکا، ما با مشکلات سخت، دشوار و ناعلاجی روبه رو خواهیم شد.

امروزه، توازن قوا به هیچ وجه به نفع ما و نیروهای حقیقت گو و مبارز نیست. و احتمال این که ما بتوانیم با مذاکرات و گفتگوهای پشت پرده و محرمانه و با دریافت تضمین های لازم، رژیم های سوئد و بریتانیا را متقاعد سازیم که در صورت مسافرت آسانژ به سوئد، مفاد مذاکرات ما را در اختیار مقامات امریکایی قرار نداده و آسانژ نیز به امریکائیان تحویل داده نشود، بسیار بسیار بسیار ضعیف و غیرمتحمل است. به همین خاطر است که من بارها و بارها به آسانژ توصیه نموده ام که مبادا برای برون رفت از بن بست فعلی، فکر حاضر شدن در برابر دادگاه عالی سوئد به سرش بزند.

روبلس: آیا شما می توانید کمی در مورد اقداماتی که هم اکنون در ایالات متحده برای پایان دادن به پیگرد علیه آسانژ در جریان است، توضیح دهید؟ آیا به عقیده شما احتمال توقف و به فراموشی سپردن سیاست فعلی وجود دارد؟ با ادامه این سیاست، مقامات امریکایی خواهان دست یافتن به چه چیزی هستند؟ شما در این خصوص چه توضیحی می توانید برای شنوندگان ما بدهید؟

رتنر: در خصوص مسائل مربوط به سایت افشاگر ویکی لیکس و شخص جولیان آسانژ، وضعیت بسیار وحشتناک است. من مطمئن هستم که هنوز مردم بسیاری، انعکاس اولین سری اسناد منتشره توسط ویکی لیکس، اولین اسناد مربوط به گزارش جنگ عراق و افغانستان، ویدئو Collateral Murder و بالاخره آخرین سری اسناد مربوط به وزارت امور خارجه و همچنین اسناد مربوط به جنگ سری در یمن که نه تنها برای رژیم امریکا مشکل ساز بود، بلکه به خوبی ماهیت عوام فریبانه و روبه ضعف شان را در معرض قضاوت جهانیان قرار داد را به خاطر دارند. به همین خاطر است که رژیم ایالات متحده از دست سایت افشاگر ویکی لیکس و شخص آسانژ بسیار خشمگین است. در مراکز قدرت و تصمیم گیری امریکا، در بین سیاستمداران و کارشناسان، افراد بسیاری برای خاتمه دادن به معضل آسانژ، پیشنهاد اعزام هواپیماهای بدون سرنشین مسلح «پهپاد» برای کشتن وی را می نمایند.

روبلس: من چندی پیش چنین اظهاراتی را شنیدم. من بسیاری از اسناد منتشره و هم چنین مقالات متعددی را در مورد این اسناد مطالعه نموده ام. باید بگویم که بر خلاف ادعای بسیاری از مسئولان و دست اندرکاران امریکایی، این اسناد به هیچ وجه امنیت و روند کاری رژیم ایالات متحده را به مخاطره نمی اندازند. پس دلیل چنین عکس العمل تند، خشن و خشمگینانه چیست؟

رتنر: در بین اسناد منتشره، اطلاعات بسیار با قیمت و پر ارزشی برای همه و بویژه برای افرادی مثل من ـ وکیل حقوق بشر ـ وجود دارد. به عنوان مثال، اسناد مربوط به تلاش های مخفیانه و مرموزانه ایالات متحده برای خنثی ساختن تلاش ما برای فرستادن شکنجه گران به اسپانیا برای محاکمه شدن و یا جنگ مخفیانه و سری ایالات متحده در یمن.
من هم با شما هم عقیده ام. در بین اسناد هیچگونه اطلاعاتی که بتوان نام جاسوسی را بر آنها اطلاق کرد، وجود ندارد: به انتشار گزارشات نقل و انتقال مهمات و نفرات در عراق که به چند سال قبل مربوط می شود، نمی توان نام فعالیت جاسوسی گذارد. و یا نحوه ساختن بمب اتم به هیچ وجه فعالیت جاسوسی نمی باشد.

امروزه، ایالات متحده دوره سخت و دشواری را از سر می گذراند. رژیم ما خشونت لجام گسیخته ای را در سطح کشور و جهان بکار می برد. استفاده از انواع شکنجه های غیرانسانی در دوره ریاست جمهوری جرج بوش در زندان گوانتانامو، و در دوره فعلی ـ زمامداری اوباما ـ که سیاست کشتار هدفمند مخالفان و دشمنان از طریق هواپیماهای بدون سرنشین مسلح «پهپاد» را در سطح وسیع بکار می برد، واقعیات غیرقابل انکار و شرم آوری برای شهروندان متعهد و انسان کشور ما می باشند. در مواقع بسیاری، قربانیان حملات «پهپاد» ی تهدید آنچنانی برای ایالات متحده نبوده اند. اخیرا کنفرانسی در سطح محدود در این خصوص در ایالات متحده برگزار گردید. از قرار معلوم، معمار اصلی سیاست استفاده از «پهپاد» در دستگاه امنیتی ـ دفاعی امریکا، Jon Brennan جان برنان می باشد. فردی که به احتمال زیاد، رئیس آینده سازمان سیا خواهد بود.

هم اکنون، ایالات متحده سیاست بیش از پیش متخاصمانه ای را در سطح جهان به پیش می برد. البته بخش مهمی از عملیات های برون مرزی کاملا مخفیانه صورت می گیرند. به عنوان نمونه بد نیست بدانید که تعداد اسناد طبقه بندی شده محرمانه از ۸ میلیون در سال به ۷۶ میلیون در سال افزایش یافته است.
من موکلینی دارم که در زندان گوانتانامو بوده اند. هم چنین موکلینی دارم که هم اکنون در این زندان بسر می برند. آنها در گوانتانامو مورد شکنجه های وحشیانه قرار گرفته اند. اما این افراد حق افشاء و شرح آزار و شکنجه های متحمله را ندارند. و من نیز به عنوان وکیل عالی اجازه ندارم در خصوص آزار و شکنجه های متحمله موکلانم سخن گویم.

بدین ترتیب، حکومت، سکوت اجباری اعلام نشده ای را برای همه شهروندان تحمیل نموده است. در چنین شرایطی، ویکی لیکس و دیگر سایت های افشاگر با اقدام شجاعانه خود در خصوص پرده برداشتن از سیاست روبه صفتانه و غیرمشروع ایالات متحده، خدمت بزرگ و ارزنده ای را برای امریکا و شهروندان آن مبذول داشته و می دارند.
خلاصه کنم: سیاست کنونی ایالات متحده، در جلوگیری از فعالیت افشاگرانه نهادهایی چون ویکی لیکس خلاصه می شود. پیام حکومت روشن است: شیوه و فعالیت حکومتی ما کاملا سری است. و همه باید به این خواسته ما گردن نهند.
این سیاست در عمل نیز مو به مو پیاده شده و دنبال می شود: جولیان آسانژ به سفارت اکوادور در لندن پناهنده شده است. برادلی مانینگ در سلولی واقع در پایگاه نظامی Fort Meade زندانی است (روز ۲۳ فوریه، دقیقا هزار روز از به بند کشیده شدن برادلی مانینگ خواهد گذشت. به عبارت بهتر سه سال).
و ژرمی هاموند Jeremy Hammond یکی دیگر از منابع ویکی لیکس نیز نزدیک به یک سال است که در زندانی در نیویورک بسر می برد.

هم اکنون یک هیئت ژوری پرقدرت سری، مشغول تحقیق و جمع آوری اسناد و مدارک علیه جولیان آسانژ برای متهم ساختن وی به فعالیت جاسوسی می باشد. این هیئت ژوری سری مدت سه سال است که فعالیت خود را آغاز نموده است.
در شرایط کنونی، تهاجم و جنگ تمام عیاری توسط ایالات متحده علیه تمام نهادها، سازمانهای افشاگر و حقیقت گو به منظور پایان دادن به فعالیت آنان، آغاز شده است. به عقیده من، به موازات تضعیف پایه های اقتدار ایالات متحده، حکومت این کشور در عرصه جهانی بیش از پیش خشن و متخاصم عمل می کند. و تمام این وحشی گری ها می باید پوشیده نگه داشته شوند.

روبلس: شما تمام این نمونه ها را نشانه ای از ضعف و شاید تلاش ناامیدانه برای چسبیدن به قدرت ارزیابی می کنید؟

رتنر: مسلما. من مسائل را این گونه ارزیابی می کنم. من فکر می کنم که اگر ما شواهد و داده های فعلی را در چارچوب تاریخی مورد تحلیل و بررسی قرار داده و در کنار قدرت فعلی و هژمونی جهانی ایالات متحده، این حقیقت مسلم را در نظر گیریم که هر گاه کشوری به طور لجام گسیخته به شکنجه و کشت و کشتار در ابعاد جهانی متوسل می شود، این اقدام نشانه ای از آغاز دوره ضعف و فروپاشی اش می باشد. دوره ای مملو از بیم و ترس در عدم توانایی ادامه تسلط و اعمال هژمونی در عرصه جهانی.

پنج درصد از جمعیت جهان در ایالات متحده زندگی می کنند. ایالات متحده مصرف کننده ۲۵ درصد منابع معدنی و انرژی جهانی می باشد. این کشور صاحب بزرگترین و مجهزترین ارتش جهان است و به هیچ وجه حاضر نیست نقش هژمونیک خود در عرصه جهانی را از دست دهد.
به عقیده من، رهبران امریکا کاملا به ضعف خود پی برده اند و به همین خاطر است که امروزه برای حفظ هژمونی جهانی خود، بیش از پیش متخاصم و غیرانسانی عمل می کنند.

روبلس: نمی دانم آیا می توانید به این سئوال من پاسخ دهید یا نه؟ آیا شما نامه و یا نوشته ای از دایره امنیت ملی و یا نهاد مشابه در خصوص زندان گوانتانامو و موکلین زندانی تان در این مکان را دریافت داشته اید یا نه؟

رتنر: من هیچگاه نامه ای در این خصوص از دایره امنیت ملی دریافت نکرده ام. حق با شماست. در آغاز بدون این که رسما اعلام شود، کسی مجاز به صحبت و طرح مسائل مربوط به گوانتانامو و زندانیان دربند نبود. سالها لازم بود تا این که زندانیان گوانتانامو بتوانند از حق داشتن وکیل، طرح شکایت و حضور در دادگاه برخوردار شوند.
همان طور که اشاره کردم، من تاکنون نامه و یا توصیه ای در خصوص گوانتانامو دریافت نکرده ام. اما دیر نشده است.
باید اضافه کنم که نامه های این چنینی را هیچگاه مستقیما برای شما ارسال نمی کنند. در این گونه موارد، اغلب از طریق فرد ثالث عمل می شود. نامه ها، توصیه ها و پیام ها را اغلب به اماکنی که به طور دائم مورد تردد فرد مورد نظر می باشد، ارسال می کنند. به عنوان مثال، به کتابخانه ای که شما عضو آن هستید، به رستوران و یا کافه ای که شما مرتب به آنجا می روید، به آدرس تویتر و ...

امروزه دایره امنیتی مستقیما به شما مراجعه نمی نماید. آنها به بانک شما، به کمپانی کارت اعتباری، به کتابخانه ای که شما کارت عضویت آن را دارید، مراجعه کرده و در مورد کتابهایی که شما به امانت گرفته و مطالعه می نمائید، پرس و جو می کنند. به کمپانی تلفن و شبکه انترنت برای بدست آوردن لیست افرادی که با شما در ارتباط هستند، و یا سایت های که شما به طور مرتب به آنها مراجعه می نمائید و ... امروزه، این سبک کار رایج و عمومی نهادهای امنیتی در امریکاست.
در شرایط فعلی، ابعاد کنترل در ایالات متحده بیش از پیش گسترده و پیچیده می باشد. اخیرا جولیان آسانژ نیز بدرستی بدان اشاره نموده است. در دوره فعلی به هیچ وجه لازم نیست که فردی را به طور مشخص مورد تعقیب و پیگرد امنیتی ـ پلیسی قرار داد. کافی است که کامپیوتر و خطوط ارتباطات تلفنی و انترنتی فرد مورد نظر تحت کنترل باشد تا تمام اطلاعات مورد نیاز در اختیار دایره مربوطه قرار گیرد. دیگر دوران پنهان شدن در گوشه کوچه و خیابان مشرف به خانه فرد مظنون و یا مراجعه به سرایدار ساختمان محل اقامت، گذشته است. کافی است شماره تلفن همراه فرد مورد نظر را داشته باشید. بقیه کارها را کامپیوتر دایره امنیتی انجام می دهد.

روبلس: شما می توانید کمی بیشتر در مورد جولیان آسانژ و جایزه ای را که به نیابت از وی دریافت داشتید، صحبت کنید؟

رتنر: من مقاله جالبی که شما در این خصوص تهیه کرده بودید را مطالعه کردم.

روبلس: خیلی ممنون.

رتنر: بلی. من به نیابت از آسانژ، جایزه شهامت Yoko - Lennon Courage Award for the Arts را دریافت نمودم. به عقیده من، دریافت چنین جایزه ای برای آسانژ، آن هم در شرایط فعلی از اهمیت بالایی برخوردار است.
ده روز پیش من به لندن سفر کرده و مدت دو روز را در سفارت اکوادور با او سپری کردم. آسانژ سرحال و مقاوم بود.
تا روزی که ما راهی برای خارج ساختن وی، بدون ریسک دستگیری و زندانی شدن برای تمام عمر در سلول مخفی زندانی در ایالات متحده پیدا نکرده ایم، او ناچار است در ساختمان سفارت اکوادور زندگی کند.
او با عزم آهنین به کار خود ادامه می دهد. و سایت ویکی لیکس و سایت های وابسته همچنان به انتشار اسناد و مدارک ادامه می دهند.

آسانژ فرد قوی و با انگیزه ای است. او متخصص کامپیوتر است. وی دوستان بسیاری دارد و هر روز دیدارهای متعددی را با اشخاص و سازمانها و نمایندگان مطبوعات انجام می دهد. طبق مشاهدات من، وی از سلامتی روحی و جسمی خوبی برخوردار است.
اما وی تا چه مدت قادر به مقاومت خواهد بود؟ من نمی توانم در این خصوص بدرستی پاسخ دهم . من هیچ علاقه ای ندارم که شرایط کنونی که وی در آن بسر می برد، مدت زمان طولانی ادامه یابد. ما باید در اسرع وقت راهی برای خروج از بن بست فعلی و خارج ساختن وی از ساختمان سفارت اکوادور بیابیم.

من امیدوارم که جایزه شهامت اهدایی به آسانژ توسط Yoko One ، به ما برای پایان دادن به بن بست فعلی و خاتمه دادن به اقامت اجباری وی در ساختمان سفارت یاری رساند.اهدای چنین جایزه ای به آسانژ، احترام و به رسمیت شناختن مبارزه و فعالیت افشاگرانه وی در شرایط فعلی است. وقتی که شرایط رو به راه است و شما فرد معروف و سرشناسی هستید، افراد بسیاری دور و بر شما پرسه می زنند. اما وقتی که بنابه دلایلی شما با مشکلات روبه رو می شوید، بلافاصله افراد چاپلوس و فرصت طلب گورشان را گم می کنند. اعطای جایزه شهامت Yoko One-Lennon در شرایط فعلی برای ما و تمام دوستداران ویکی لیکس از اهمیت بالایی برخوردار است. مراسم اعطای جایزه در موزه هنرهای مدرن نیویورک و در حضور ۱۵۰ تن برگزار گردید. Yoko One هر سال یک فرد را به خاطر شهامت استثنایی که با کارش سیمای جهان را تغییر داده است، انتخاب و چنین جایزه ای را به وی اعطاء می نماید. Yoko One معتقد است که سایت افشاگر ویکی لیکس با اقدام متهورانه اش نقش بسیار مهم و ارزنده ای را در تغییر جهان فعلی ایفاء نموده است.

دسترسی داشتن به اطلاعات و اخبار حکومتی، حق شهروندان امریکایی است. فعالیت و اقدام ویکی لیکس و آسانژ به ما امکان داد تا در جریان این اخبار و اطلاعات که از ما پنهان نگه داشته می شدند، قرار گیریم. Yoko One این جایزه را به آسانژ اعطاء نمود و من مفتخر بودم این جایزه را به نیابت از وی و مهم تر از همه از دست Baltasar Garzon دریافت دارم.