استالینگراد حقانیت سوسیالیسم را به اثبات رساند

استالینگراد حقانیت سوسیالیسم را به اثبات رساند

روز ۳۱ دسامبر ۱۹۳۷، وزیر تبلیغات آلمان هیتلری دستورالعمل زیر را صادر نمود:
«مهمترین هدف سیاست خارجی آلمان، مبارزه علیه بلشویسم جهانی می باشد. وظیفه اصلی دایره تبلیغات ناسیونال سوسیالیسم تشریح این سیاست می باشد. در طی سالهای بعد از ۱۹۱۸ تا به قدرت رسیدن ناسیونال سوسیالیسم، کمونیسم تحت رهبری یهودیان، دشمن سرسخت جنبش ناسیونال سوسیالیسم و رنسانس خلق بود. طی یک نبرد بی امان، ناسیونال سوسیالیسم توانست بر دشمن خود پیروز گردیده و نفوذ وی را برای همیشه در آلمان ریشه کن سازد. بعد از تصرف قدرت، بلشویسم به دشمن شماره یک خلق آلمان در عرصه جهانی تبدیل شد. نبرد بر علیه کمونیسم که ما تا سال ۱۹۳۳ در خاک آلمان به پیش بردیم، بعد از آن به مبارزه علیه بلشویسم جهانی تبدیل گردیده است. هم اکنون، وظیفه تبلیغاتی ماعلیه کمونیسم جهانی در دو جبهه مستقل به پیش برده می شود: نشان دادن بلشویسم به عنوان دشمن شماره یک برای خلق آلمان و معرفی بلشویک ها به عنوان دشمن خلق ها و ملت ها برای مردم جهان. زنده باد هیتلر». گوبلز ـ رئیس تبلیغات ملی دولت ناسیونال سوسیالیسم.

آخرین حمله بر علیه دشمن شماره یک آلمان هیتلری با عملیات بارباروسا در سال ۱۹۴۱ آغاز شد. دو سال بعد از این واقعه، یعنی ۷۰ سال پیش، ارتش سرخ و نیروهای پارتیزان آن در استالینگراد پیروزی قطعی و بزرگی را بدست آوردند. این پیروزی بزرگترین واقعه جنگ جهانی دوم بشمار می آید.
روز ۳ مارس ۱۹۴۱ در چارچوب عملیات بارباروسا (کد حمله بر ضد اتحاد جماهیر شوروی که تاریخ شروع آن روز ۲۲ ژوئن تعیین شده بود)، هیتلر دستورالعمل زیر را صادر نمود:
«مشخصه اصلی جنگ ما بر علیه روسیه، این است که ما می باید تمامی ساختار و شکل حکومتی آنها را از بین ببریم. این نبرد، نبردی است بین دو ایدوئولوژی، بین دو تفکر نژادی. به همین خاطر، اینبار می باید جنگ را با قاطعیتی بی نظیر و در طی نبردی بی امان به پیش بریم. در این مرحله از جنگ، جایی برای افکار و عواطف بشردوستانه وجود ندارد. ایدئولوژی شورائی در تقابل و تضاد مستقیم با ایدئولوژی ناسیونال سوسیالیسم قرار دارد. به همین خاطر دولت شوراها می باید از بین رفته و از نقشه جهانی پاک شود. سربازان آلمانی که در طی این جنگ، اعمال و رفتاری خلاف قوانین بین المللی جنگ مرتکب شوند، بخشوده خواهند شد.»

روز ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱، روزی که نیروهای آلمانی به همراه متحدین خود وارد خاک دولت شوراها شدند، شروع جنگی بی سابقه علیه بلشویسم، علیه خلق های اسلاو و ۵ میلیون یهودی ساکن آن مناطق و علیه آن همه تلاش برای ساختمان دولتی نوین بود. هدف ارتش هیتلری از جنگ در اروپای شرقی، انهدام کامل بلشویسم و از بین بردن تمامی سکنه و فرهنگ مردم آن سرزمین بود. بیش از ۴ میلیون یهودی لهستانی و روس که متهم به داشتن «ویروس کمونیسم» بودند، در طی این حمله به هلاکت رسیدند. به غیر از تلفات در میدان های جنگ، حدود ۷ تا ۸ میلیون تن از مردم اروپای شرقی به دلایل نژادی و ایدئولوژیکی توسط فاشیست ها به قتل رسیدند.

بهای پیروزی
بعد از چند ماه عقب نشینی و شکستهای وحشتناک ارتش سرخ در مقابل تهاجم گسترده و وحشیانه ارتش نازی، بالاخره، پیشروی نیروهای فاشیستی در دروازه های شهر لنینگراد و مسکو متوقف شد. در تاریخ، این اولین بار بود که پیشروی ارتش آلمان هیتلری متوقف می شد. از دسامبر سال ۱۹۴۱ ارتش شوروی توانست ابتکار عمل را در دست گرفته و دست به ضد حمله زند. در بهار سال ۱۹۴۳، ارتش سرخ و نیروهای پارتیزان، پیروزی های تعیین کننده ای را در نزدیکی استالینگراد، قفقاز و کورسک بدست آورده و در نهایت فاشیست ها را تا برلن و وین عقب رانده و درهم کوبیدند.
از ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱ تا ۹ مه ۱۹۴۵، یعنی نزدیک به ۴ سال یابعبارت دیگر ۱۴۱۸ روز، به طور متوسط روزانه ۱۷ هزار سرباز ارتش سرخ و شهروند دولت شوراها در نبرد علیه فاشیسم هیتلری به خون تپیدند. کل رقم بخون تپیدگان دولت شوراها بالغ بر ۲۵،۳۰۰،۰۰۰ می باشد. دولت شوروی در طی این جنگ، ۲۷ درصد جمعیت فعال خود را از دست داد. در ضمن ۸۰ درصد تلفات آلمان در طی جنگ جهانی دوم، توسط ارتش سرخ وارد گردید.

برای اطلاع، بد نیست یادآور شویم که تلفات دیگر نیروهای درگیر در طی جنگ جهانی دوم به شرح زیر است: ۱۸۷ هزار سرباز و شهروند امریکایی، ۴۰۰ هزار سرباز و شهروند بریتانیایی، ۶۵۰ هزار سرباز و شهروند فرانسوی. از بین ۸- ۷ میلیون سرباز بخون تپیده ارتش سرخ، نزدیک به ۱ میلیون تن در خارج از مرزهای دولت شوراها (در اروپای شرقی و مرکزی) و در راه آزاد سازی مردمان این مناطق از یوغ فاشیسم جاودانه شدند (۶۰۰ هزار تن در لهستان، ۶۹ هزار تن در رومانی، ۸ هزار تن در کمک به رهایی یوگسلاوی، بیش از ۱۴۰ هزار تن در چکسلواکی، ۲۶ هزار تن برای از پا درآوردن فاشیستها در اتریش و بالاخره ۱۰۲ هزار تن در نبرد تاریخی برلین).

نیروهای درگیر، مکان، وسعت و گسترش درگیری ها، بدرستی ماهیت واقعی جنگ جهانی دوم را باثبات می رساند. به عبارت بهتر، جنگ جهانی دوم در قدم نخست جنگ نظام سرمایه داری فاشیست بر ضد کمونیسم و اتحاد جماهیر شوروی بود. جنگی که طی آن خلق شوروی به رهبری حزب بلشویک و ژوزف استالین کبیر، بخش اعظم فداکاری و تلاش برای رهایی از فاشیسم و آزاد سازی اروپا را بر دوش کشید.

استالینگراد
در آخرین روزهای ژوئیه سال ۱۹۴۲، امکانات ارتش سرخ در جبهه استالینگراد به شرح زیر بود:
۱۸۷ هزار سرباز، ۳۶۰ تانک، ۳۳۷ هواپیما و ۷۹۰۰ توپ.
در مقابل، نیروهای دشمن شامل ۲۵۰ هزار سرباز، ۷۴۰ تانک، ۱۲۰۰ هواپیما و ۷۵۰۰ توپ بودند.
در تابستان ۱۹۴۲ ، نیروهای فاشیست با پشتیبانی و همکاری نظامیان رومانیایی، مجاری و ایتالیایی دست به دومین حمله گسترده خود در قفقاز و در طول رود ولگا به طرف استالینگراد زدند. از ماه اوت نبرد بی امانی در این منطقه شروع گردید. نبرد کوچه به کوچه، خانه به خانه، طبقه به طبقه و حتی در مواردی اطاق به اطاق. به عنوان مثال ایستگاه قطار شهر استالینگراد، ۱۳ بار دست به دست شد. ساکنین شهر و نیروهای ارتش سرخ (که بخشی از آنان با شرکت در جنگ های داخلی اسپانیا قوانین جنگ چریک شهری تجربه کرده بودند) قوانین و رموز جنگ چریک شهری را در سطح وسیعی در نبرد چند ماهه استالینگراد بکار گرفتند. همه جا سکنه شهر به زیر زمین ها، به غارها، به آبراه های فاضل آب و تونل های زیر زمینی پناه برده، و تمام زیر زمین شهر به مغازه و انبارهای مخفی تبدیل شده بود. تمام درگیریهای درون شهر، توسط واحدهای کوچک ارتش سرخ صورت می گرفت. این واحدهای کوچک چریکی، به حدی به استحکامات نیروهای دشمن فاشیستی نزدیک می شدند که ارتش آلمان از ترس هدف قرار دادن نیروهای خودی، عملا امکان استفاده از نیروی توپخانه را از دست می داد.

بدنبال تهاجم ارتش نازی، اکثریت قریب به اتفاق مردم شهر استالینگراد در شهر مانده و ضمن شرکت در تمام درگیریها، به کار در کارخانجات و کارگاههای ویران شده ادامه دادند. در این روزهای تاریخی، بخش بزرگی از کار تدارکاتی و آذوقه رسانی ارتش به عهده سکنه شهر بود.
در ماه سپتامبر، ارتش هیتلری با رسیدن به ساحل ولگا، به جز کارخانجات بزرگ ساحل ولگا، موفق به تسخیر تمام شهر شد. این کارخانجات نام های تاریخی و حماسی دارند: تراکتور (کارخانه ای که در آن شب ها تانک های ارتش سرخ تعمیر می شد)، باریکاد، اکتبر. این کارخانجات به عنوان دژ و سکوی پرتابی برای عملیات مهم بعدی ارتش سرخ، بحساب می آمدند. ارتشی که بدنبال حملات ارتش آلمان، مجبور به عقب نشینی به پشت رود ولگا گردیده بود.

طرح و نقشه های عملیات
در ۱۲ سپتامبر، طی جلسه ای در ستاد فرماندهی ارتش سرخ در مسکو، چارچوب اولین طرح یک ضدحمله تمام عیار تدارک دیده شد. افراد حاضر در این جلسه عبارت بودند از: ژوزف استالین ـ فرمانده عالی ارتش سرخ، مارشال ژوکوف ـ معاون نظامی استالین و ژنرال واسیلوفسکی. بدنبال این جلسه دو ژنرال مذکور به جبهه اعزام شدند تا بدون آن که پرده از نقشه در حال تدارک بردارند، تمام جزئیات طرح را از نزدیک مطالعه نمایند. در آخرین روزهای ماه سپتامبر، ۳ فرد مذکور مجددا گرد هم آمدند. بدنبال این جلسه، استالین مجددا دو ژنرال نامبرده را به جبهه اعزام داشت. این دو فرمانده وظیفه داشتند تا «بدون پرده برداشتن از اهداف نقشه، نظرات فرماندهان جبهه را در مورد عملیات های آتی جویا شوند.» (۵)

خروشچف در ۱۹۵۶، دروغ مضحک و مسخره ای را طرح کرد که امروزه در اغلب کتابهای تاریخ منتشره در غرب و شرق بچشم می خورد. بر مبنای این دروغ، استالین عملیات نظامی ... را با نگاه کردن به نقشه بزرگ کره زمین که بر دیوار دفترش نسب شده بود هدایت می کرد. مارشال ژوکف در خاطراتش که سالها بعد از خزعبلات خروشچف بچاپ رسید، می نویسد: «استالین، هر روز به دقت، تمام اخبار جبهه را دنبال می کرد. او تمام فرماندهان جبهه را می شناخت و به نقاط ضعف و قوت تمامی آنان آشنایی کامل داشت. وی وضعیت و موقعیت تمام جبهه ها را از نزدیک دنبال می کرد.» ژوکف سپس در خاطراتش ادامه می دهد که «استالین با شیوه تصمیم گیری اش، دمکراسی را توسعه می داد. امری که در شرایط بغرنج و دشوار جنگ چندان آسان نبود».

تهاجم زمستانی
در طی ماههای اکتبر و نوامبر ۱۹۴۲، با توسل به حملات گسترده مقطعی، نیروهای شوروی بیش از پیش توجه فرماندهان آلمانی را به سوی جبهه های دیگر جلب نمودند. همزمان سیاست محاصره گازانبری قوای نظامی آلمانی حاضر در جبهه استالینگراد صدها کیلومتر دورتر از صحنه نبرد در حال تحقق و پیشروی بود. اواسط ماه نوامبر، نیروهای نازی بیش از پیش به محاصره درآمده و هر گونه امکان استراحت و تمرکز مجدد از آنان سلب گردید. در همین ایام، حمله بزرگ نهایی با دقت، وسواس و کاملا محرمانه در حال تدارک بود. در فاصله بین ۱ تا ۱۹ نوامبر، ۱۶۰ هزار سرباز، ۱۰ هزار اسب، ۴۳۰ تانک، ۶۰۰ توپ، ۱۴ هزار کامیون و نزدیک به ۷ هزار تن مهمات به جبهه استالینگراد ارسال شد. هر روز ۱۳۰۰ واگن قطار و ۲۷ هزار کامیون در حال رفت و آمد و انتقال نفرات و مهمات به سوی استالینگراد بودند. فراموش نشود که ماه نوامبر، ماه گل و لای، ماه مه غلیظ، ماه برف و کولاک در این منطقه از خاک شوروی است. بعد از جنگ، ژودل، فرمانده آلمانی اعتراف نمود که: «ما هیچگونه شناخت و تحلیل مشخص و دقیقی از نیروهای روس در این منطقه نداشتیم. سابقا در این منطقه به آن صورت نیرو و استحکامات قوی نظامی نبود. اما ناگهان، چنان تهاجم قدرتمند و سرنوشت سازی صورت گرفت که اهمیت و نقش تعیین کننده ای در آینده جنگ داشت.»

در همین دوران، کار تدارک سیاسی نیز با دقت و وسواس فراوان دنبال می شد. مانوئیلسکی، از رهبران کمینترن، از ماه اکتبر از طرف کمیته مرکزی حزب با حضور در منطقه، شخصا و مستقیما، پیشبرد و پیشرفت این وظیفه مهم را دنبال می کرد.
رمز پیروزی ارتش سرخ در استالینگراد در سیاست زیر خلاصه می شود: اتحاد، قدرت ضربه زدن، اراده آهنین و رزم جویانه (در تمامی سلسله مراتب و رده های ارتش سرخ، توده های مردم و واحدهای پارتیزان) برای وارد آوردن ضربه مهلک و تعیین کننده بر فاشیسم. در ۱۹ نوامبر، تهاجم گسترده ارتش شوروی آغاز گردید. نیروهای رومانیایی متحد نازی ها، اولین ضربات را متحمل و بدنبال از دست دادن توان مقاومت، محاصره و تن به تسلیم دادند.

در ۲۳ نوامبر، نیروهای شمال غرب و جنوب غرب ارتش شوروی به هم رسیدند و بدین ترتیب کل نیروهای آلمانی در درون گازانبر گرفتار آمدند. در اوایل دسامبر، محاصره نیروهای آلمانی تکمیل و قوی تر گردید. ۳۰۰ هزار (سیصد هزار) سرباز آلمانی در درون حلقه محاصره گرفتار شدند. ۵۰ هزار تن از آنان موفق به شکستن حلقه محاصره شده و به سوی غرب گریختند. در ۸ ژانویه ۱۹۴۳، نیروهای شوروی به ژنرال پولوس فرمانده کل نیروهای آلمانی در جبهه استالینگراد پیشنهاد تسلیم نمودند. وی این پیشنهاد را بلافاصله رد نمود. بالاخره در ۳۱ ژانویه ژنرال پولوس تسلیم نیروهای ارتش سرخ شد.
در ۲ فوریه ۱۹۴۳، پرچم سرخ و پرافتخار دولت شوراها مجددا بر فراز استالینگراد قهرمان به اهتزاز درآمد.

نظام شورائی و رهبری داهیانه حزب کمونیست، رمز پیروزی بر دشمن فاشیسم هیتلری

عامل اصلی و تعیین کننده در پیروزی مردم شوروی بر فاشیسم را می توان در قدرت بسیج و توانایی اقتصادی دولت شوراها خلاصه نمود. اقدامات استراتژیک مقتضی قبل از جنگ، صنعتی کردن و اجراء برنامه های پنج ساله از یک سوی و اشتراکی کردن نظام کشاورزی از سوی دیگر، از سالها قبل، پایه های لازم و حیاتی، برای پیروزی در این نبرد تاریخی را پی ریزی نمودند. از سال ۱۹۴۱، در کنار انتقال گسترده و سریع کارخانجات و مراکز تولیدی به سوی شرق، تولید بیش از پیش ابزار آلات نظامی و ابتکارات و اختراعات مهم و تعیین کننده در عرصه دفاع هوایی، ساختن تانک ها و موشک انداز بدون وقفه دنبال گردید. این همه تلاش و فداکاری، بدون زیربنای اقتصادی ـ سیاسی لازم و سطح بالای آموزشی غیر ممکن بود. زیر بنایی که سالها قبل از جنگ پی ریزی شده بود.

فداکاری و مشارکت بی نظیر و فوق العاده تمام خلق شوروی، تا دورافتاده ترین روستاها، پیروزی بر فاشیسم را تضمین نمود. متحدین غربی (ایالات متحده و بریتانیای کبیر) از مدتها قبل گشودن «جبهه دوم» در اروپای غربی را به متحد خود، اتحاد شوروی، وعده می دادند. اما این دو متحد امپریالیست، با آگاهی تمام گشایش آن را به تعویق می انداختند. رهبری اتحاد شوروی از ابتدا با پی بردن به توطئه «متحدین غربی» خود، و بجای دل بستن و امیدواری به گشایش «جبهه دوم»، اقدام به تقویت مراکز صنعتی و تولیدات صنعتی خود نمود.

آموزش و تربیت سیاسی ـ ایدئولوژیک حزب بلشویک در این زمینه نقش تعیین کننده ای داشت. قبل از جنگ، یک سلسله تصمیمات جدی، مهم، حیاتی و به موقع برای تصفیه حزب، ارتش و تمامی پست های حساس از وجود عوامل و همکاران فاشیسم و نظام سرمایه داری اتخاذ گردید. در کنار آن، برای ارتقاء آگاهی و هوشیاری در مقابله با هر نوع شکل تسلیم طلبی و انفعال، برنامه آموزشی فشرده ای در دستور کار قرار گرفت. بدنبال شروع جنگ، از روز اول شعار «کمونیستها در خط مقدم جبهه» مو به مو اجراء شد. به عنوان مثال در ژوئن ۱۹۴۳، هر کمیته ایالتی حزب موظف بود در عرض ۳ روز بین ۵۰۰ تا ۳۰۰۰ کمونیست را در اختیار ارتش سرخ قرار دهد. بدین ترتیب، در عرض چند روز، ۹۵ هزار عضو حزب بسیج، و ۵۸ هزار تن از این افراد به جبهه اعزام شدند. حیثیت و اعتبار حزب در حین جنگ بیش از پیش افزایش یافت. در سال ۱۹۴۳، دو میلیون و هفتصد هزار تن از اعضای حزب و تقریبا همین تعداد از اعضای کمسامول (سازمان جوانان حزب کمونیست) در صفوف نیروهای ارتش سرخ فعال بودند.

در فوریه ۱۹۴۶، استالین طی سخنرانی در گردهمایی قبل از انتخابات حوزه انتخابی خود در مسکو چنین گفت: «جنگ نوعی آزمون را به نظام شورائی، به دولت، به حکومت و به حزب کمونیست ما تحمیل، و حاصل فعالیت ها و تلاش های آنها را استخراج نمود. پیروزی ما قبل از هر چیز، معرف پیروزی نظام اجتماعی شورائی ماست. نظام اجتماعی شورائی ما، آزمون حیاتی و سرنوشت ساز جنگ را با موفقیت پست سر گذارده و بالندگی و پویایی کامل خود را به اثبات رساند. جنگ نشان داد که نظام اجتماعی شورائی یک نظام کاملا توده ای بوده، در اعماق دل توده ها ریشه دوانده و از حمایت وی برخوردار است. سئوالی که امروزه مطرح است، این است که نظام شورائی ما نشان داد که به مراتب از نظام اجتماعی غیرشورائی، استوارتر و جان دارتر بوده و می باشد. همینطور نوعی از سازماندهی اجتماعی به مراتب بهتر و بالنده تر از هر گونه نظام اجتماعی غیرشورائی است.»