گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگران

گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگران

یادمان شورش کارگران آمریکا در۴ ماه مه ۱۸۸۶درشیگاگو فرا رسیده است. در پی این واقعه تاریخی کارگران سراسر جهان همه ساله اول ماه مه را برای طرح خواسته های مشترک خود برگزیده و دست از کارمی کشند. دراین روز باشکوه کمونیستها ، احزاب کارگری ، اتحادیه های کارگری و مدافعان طبقه کارگر با برپایی همایشهای خیابانی نفرت و انزجار خود را برعلیه سیستم جهانی سرمایه داری و استثمارگران به نمایش می گذارند.

با وجود نقش پررنگ طبقه کارگرایران در قیام ۱۳۵۷ و سرنگونی رژیم دیکتاتوری شاه اما رژیم جمهوری اسلامی ایران هیچگونه حقوق و تشکل صنفی مستقل کارگران را به رسمیت نمی شناسد. کارگران ایران نه فقط فاقد هرگونه تشکل کارگری می باشند بلکه هرحرکت جمعی و اعتراضات آنها بر علیه شرایط تحمیلی با زندان ، شکنجه و مرگ کیفر داده می شود. آنچه بنام روز کارگر در ایران برگزار می شود ، گردهمایی نمایشی از جانب رژیم حاکم است که به نیابت از سوی کارگران برپا می گردد.

بعد از روی کار آمدن رژیم جمهوری اسلامی ایران ، بجای رسیدگی به وضعیت معیشت کارگران وعموم مردم، گسترش مراکز آموزشی ، علمی ، بهداشتی و تأمین اجتماعی ، در هر محله کمیته ای از پاسداران نظام شکل گرفت و سرانجام به تأسیس سپاه پاسداران و گسترش نفوذ این نهاد ضد مردمی در تمام ارکان جامعه انجامید. تأسیس ده ها بنیاد و بنگاههای مالی به بهانه کمک به «مستضعفین»، همزمان کشف هزاران «امامزاده» در سراسرکشور از دیگر حیله های رژیم دیکتاتوری - مذهبی حاکم برایران است. سران رژیم با اینگونه ترفندها بخشی از درآمد ناچیز اقشار نا آگاه و فقیر جامعه را از آنان می ربایند.

درایران امروز نه فقط طبقه کارگر بلکه کلیه اقشار اجتماعی و همه آزادیخواهان در چنبره نظام واپسگرای اسلامی گرفتار آمده اند. رژیمی که هراندیشه ترقی خواهی را سرکوب می کند و تنها شهرت و آوازه اش در سایه خفقان، اعدام ، دزدی و چپاول معنی پیدا می کند.
با وجودیکه ایران یکی از کشورهای غنی دارای منابع وذخایر طبیعی می باشد، اما حاصل فروش سالها ثروت مردم چیزی جز جنگ و ویرانی ، خدمت به عقاید خرافی و بلند پروازیهای سردمداران رژیم نتیجه ای ببارنیاورده است.

نظام جهانی سرمایه داری تاکنون مصائب دهشتناکی را به بشریت تحمیل کرده است. رژیم جمهوری اسلامی ایران جزو لاینفک چنین سیستمی است که با حمایت و پشتیبانی امپریالیسم جهانی درایران روی کار آمده است. بدون شک ادامه حیات این رژیم چیزی جزتداوم فقر وفلاکت بیشترنخواهد بود. نزدیک به چهار دهه است که رژیم جمهوری اسلامی ایران بعنوان یکی از خشن ترین رژیمهایی که تاریخ نظیر آنرا کمتر بخود دیده بر سرکار است. طی این مدت همواره «پرچمداران حقوق بشر» درغرب با این رژیم زدوبندهای سیاسی - اقتصادی داشته، آنان را در مجامع بین المللی پذیرفته اند، اگرچه آنگاه که منافع کلان اقتصادی اشان درخطرافتاده «حقوق بشر» در ایران را فراموش نکرده اند.؟
رژیم جمهوری اسلامی ایران در تمام سالهای حاکمیت دیکتاتوری- مذهبی اش با امپریالیستهای آمریکا واروپا روابط سیاسی - تجاری نزدیک داشته و ماه عسل این خیمه شب بازی پنهان و آشکار در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما به اوج رسید. اگرچه این دوره بسیار کوتاه بود و با پایان عمر ریاست جمهوری اوباما پایکوبی برجام پرستها درایران رو به افول گذاشته است.

بدنبال روی کار آمدن دونالد ترامپ رئیس جمهور جدید آمریکا تحولات منفی جدیدی درحال تکوین است ، برخلاف وعده های دروغین قبل از انتخابات ترامپ که ظاهرا خودرا مخالف جنگ معرفی می کرد، سیاست جنگ طلبی و تجاوزبه سایر کشورها را در پیش گرفته است. این وضعیت جهان را بیش از پیش بسوی نا امنی و هرج ومرج سوق خواهد داد. در باره توافق با رژیم ایران و ادامه «برجام» ترامپ خواهان بازنگری این توافق است تا جائیکه ایران هیچگونه دخالتی در روند تحولات منطقه وهمسایگان خود نداشته باشد. سیاستی که سالهاست رژیم اسرائیل آنرا دنبال می کند و اکنون ترامپ درنظر دارد موجب خرسندی آنان را فراهم سازد تا کماکان در داخل آمریکا از پشتیبانی لابی صهیونیسم بهره مند بماند. بدون شک درصورت سماجت ترامپ در اجرای این سیاست، جنگ دیگری در منطقه برپا می شود و چه بسا شعله های سرکش آن در سایر نقاط دنیا زبانه کشد.

با وجود حمایت همه جانبه کشورهای اروپایی از رژیم جمهوری اسلامی ایران وعلی رغم سازشهای پشت پرده با آمریکا ، اما توده مردم از شدت فقر، ناامنی ، بی حقوقی سیاسی - اجتماعی و سرکوبهای لجام گسیخته بستوه آمده اند. بسیاری از کارخانه ها از پرداخت حقوق ماهیانه کارگران سر باز می زنند ، درحالیکه اکثرصاحبان کارخانه ها و مدیران شرکتهای بزرگ سرمایه های خودرا به کشورهای آمریکا ، کانادا و اروپا انتقال می دهند.

اگرچه ماهیت فرمایشی انتخابات ریاست جمهوری در ایران بر همگان آشکار است و عموم مردم بخوبی آگاهند رئیس جمهور در ایران هیچ قدرت اجرایی ندارد، اما قراراست دربیست و نهم اردیبهشت انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری برگزارشود. سرنوشت تمام رئیس جمهورهای قبلی ایران پس از پایان دوره ریاست جمهوری گواه این حقیقت است که اگر آنها پس از پایان وظیفه ریاست جمهوری کماکان گوش به فرمان رهبر باقی نمانند باید منتظرکیفرحبس خانگی تا غرق دراستخر باقی بمانند. برای اینکه بی مدرک سخن نگفته باشیم ، اولین رئیس جمهور ایران ابوالحسن بنی صدر خائن تشخیص داده شد و مجبور به فرارگشت. میرحسین موسوی نخست وزیر ۸ ساله خمینی فتنه گر از آب در آمد و از سال ۱۳۸۸ به حبس خانگی گرفتارآمده است. اکبر هاشمی رفسنجانی که خود یکی از پایه گذاران رژیم جمهوری اسلامی ایران بود سرانجام «نامحرم» از آب درآمد و بنا به «مصلحت نظام» در استخر کاخ سعد آباد شاه دچار«سکته قلبی» شد. محمد خاتمی پس از ۸ سال ریاست جمهوری اکنون بعلت تمایلات غربی اش ممنوع التصویرو قلم شده ، اجازه مشارکت در هیچ جلسه ، حتی در مراسم ختم نزدیکانش را ندارد. محمود احمدی نژاد که ۸ سال خودرا «دولت مهرورز» می نامید، سرانجام جریان انحرافی از آب در آمد و طبق دستور رهبر قرار شد روی نیمکت ذخیره بنشیند تا اگر لازم شد از او استفاده شود. وی بی اذن رهبر وارد گود ریاست جمهوری شد و این روزها زمزمه هایی از سوی دستگاه قضایی به گوش می رسد که پرونده های دزدی وی به جریان خواهد افتاد. حسن روحانی که دولت اش را «تدبیر وامید» می نامد ازهم اکنون باید خودرا آماده پاسخگویی نزدیکی به آمریکا و عواقب زیانبار توافق برجام باشد و معلوم نیست بعد از دوره ریاست جمهوری چه سرنوشتی در انتظارش می باشد.

اکنون شورای نگهبان شش کاندیدای مورد نظر رژیم را معرفی کرده ، هرچند از پیش تصمیم گرفته اند آراء به نفع کدامیک از صندوق خارج شود. یکی از گزینه های احتمالی رژیم برای تصدی ریاست جمهوری شیخ ابراهیم رئیسی است . وی یکی از جنایتکاران معروف عضو هیئت چهار نفره کشتار زندانیان سیاسی در شهریور ۱۳۶۷ می باشد. پنج کاندید دیگر مورد تأیید شورای نگهبان نیزهمگی دارای سوابق سرکوب می باشند.

کارگران مبارز!
طی چهاردهه حکومت دیکتاتوری - مذهبی هر دو جناح «اصلاح طلب» و «اصولگرا» به حد کافی ماهیت ضد کارگری و ضد مردمی خودرا برملا کرده اند. مدت مدیدی است که پرده بی پایگی ادعاهای پوچ «ضدامپریالیستی» رژیم فروافتاده وعربده های ناهنجار سران رژیم برای «فتح قدس از راه کربلا» دیگر خریداری ندارد. بی کفایتی این رژیم درعرصه سیاسی - اقتصادی و اجتماعی برهمگان آشکارشده است وهر روز بر مشکلات بیکاری ، مسکن ، سوادآموزی، بهداشت و درمان مردم افزوده می شود. توده مردم به حد کافی از فشار طاقت فرسای حاکم بستوه آمده اند. دیگر نه اندرزهای «پیشوا» کسی را اغوا می کند و نه ادعاهای سران دو جناح حاکم که هریک دارای شبکه مافیای درون نظام ، مساجد و مراکز دینی می باشند. برای ریشه کن کردن روابط و مناسبات موجود هیچ راهی جز سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران باقی نمانده است. اتحاد و همبستگی اولین گام عملی در پیشبرد این وظیفه سترگ می باشد.

زنده باد همبستگی بین المللی کارگران
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران
۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۶- اول ماه مه ۲۰۱۷