۰ زندانی الجزایری بعنوان موش های آزمایشگاه اتمی فرانسه

استعمار فرانسه
۱۵۰ زندانی الجزایری بعنوان موش های آزمایشگاه اتمی فرانسه

اول ماه آوریل ۱۹۶۰: در طول دومین آزمایش هسته ای فرانسه در Reggane واقع در الجزایر، یکصد و پنجاه زندانی الجزایری به عنوان موش آزمایشگاهی مورد استفاده ارتش فرانسه قرار گرفتند.

پیکر René Vautier در ۴ ژانویه ۲۰۱۵ بخاک سپرده شد. نامبرده کارگردانی مسئول، متعهد، مترقی و نترس بود. René در سن ۱۵ سالگی به صفوف رزمندگان جبهه مقاومت علیه اشغالگران فاشیسم هیتلری پیوست. با پایان جنگ جهانی دوم، وی به مبارزه خود علیه بی عدالتی اجتماعی و سیاست استعماری و اشغالگرانه کشورش در مستعمرات ادامه داد. نامبرده در سن ۲۱ سالگی بخاطر اولین ساخته سینمایی خود در خصوص افشاء سیاست استعماری فرانسه در الجزایر به زندان افتاد. اولین ساخته سینمایی وی هیچگاه نتوانست در کشور فرانسه جواز پخش دریافت نماید. René ارتباطات گسترده و قوی با جامعه الجزایر و نیروهای رزمنده و مترقی آن کشور داشت.
اولین ساخته سینمایی وی، به تشریح دومین آزمایش هسته ای ارتش جنایتکار و اشغالگر فرانسه در الجزایر و اظهارات مردم فقیر و بی دفاع منطقه در برابر تشعشعات اتمی ناشی از انفجارات می پردازد. ناگفته نماند که تا امروز مطبوعات و رسانه های گروهی فرانسه در این خصوص سکوت اختیار کرده اند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرکز فرماندهی آزمایشات هسته ای ـ نظامی فرانسه در منطقه Reggane واقع در ۷۰۰ کیلومتری جنوب Colomb Bechar واقع شده است. انفجارات در نزدیکی آبادی Hamoudia در ۵۰ کیلومتری جنوب غرب Reggane صورت گرفتند. در اولین روز ماه آوریل ۱۹۶۰ میلادی دومین آزمایش هسته ای فرانسه با کد سری Gerboise Blanche با موفقیت بپایان رسید.
هدف دومین آزمایش هسته ای فرانسه در Reggane، بررسی و مطالعه مقاومت ابزار آلات نظامی چون هواپیماها، خودروها، بدنه کشتی ها و ناوهای جنگی و ... در مقابل انفجارات هسته ای بود. در طول دومین سری آزمایشات هسته ای مطالعات عمیقی نیز در خصوص مقاومت موش ها، خرگوش ها، گوسفندان و بزها در مقابل تشعشعات اتمی صورت گرفت.
اما آنچه که تاکنون، مقامات سیاسی و نظامی امپریالیسم فرانسه در مورد آن سکوت اختیار نموده اند، حضور ۱۵۰ زندانی سیاسی رزمنده بسته شده به تیرهای چوبی و فلزی در یک کیلومتری محل انفجارات اتمی می باشد. اکثر این زندانیان، سیاسی و وابسته به جبهه آزادی بخش ملی الجزایر FLN بودند.

دومین آزمایش هسته ای فرانسه مصادف با قدرت گیری و گسترش چشمگیر و توده ای جنگ آزادیبخش ملی الجزایر بود. در طول این جنگ، صدها هزار رزمنده مسلح و بخصوص غیرمسلح و بی دفاع توسط جنایتکاران اشغالگر فرانسوی به قتل رسیدند. بسیاری از قربانیان، در زیر شکنجه جان خود را از دست دادند. برای استعمارگران فرانسوی و ارتش جنایتکار آن، جان توده های رزمنده الجزایری ارزش چندانی نداشت.

René Vautier فیلم خود در خصوص جنگ آزادیبخش ملی الجزایر بنام «الجزایر در میان آتش و خون» را در استودیو سینمایی جمهوری دمکراتیک آلمان شرقی Deutsche Film - Aktiengesellschafy - D.E.F.A تهیه نمود. در این فیلم Karl Gass کارگردان رپورتاژهای خبری مستند در D.E.F.A ، با یکی از لژیونرهای آلمانی الاصل ارتش فرانسه در الجزایر
که در پایگاه نظامی Reggane انجام وظیفه می کرد، در خصوص آزمایشات هسته ای فرانسه در این منطقه گفتگوی طولانی بعمل آورده است.
لژیونر مذکور، چند ساعت قبل از آغاز دومین سری آزمایشات و انفجارات اتمی، بنابه دستور مقامات مافوق خود، موظف شده بود تا ۱۵۰ فرد مشخص را از زندان ها و اردوگاه های کار اجباری ویژه زندانیان سیاسی تحویل گرفته و در نزدیکی منطقه آزمایشات به عنوان موش های آزمایشگاهی مستقر نماید. وی در اظهارات خود به طور مشخص اعلام می دارد که ۱۵۰ زندانی را به مقامات مافوق خود تحویل داده و بعد از پایان آزمایشات، هیچگاه آنها را ندیده است. این لژیونر در سال ۱۹۶۱ به پایگاه نظامی دیگری منتقل گردید.
دکتر مصطفی خیاتی Mostefa Khiati پزشک شاغل در بیمارستان El Harrach و همکار وی Chennafi همزمان با آزمایشات هسته ای به همراه ۵ دوست ستااوالی الاصل خود ـ Staoueli منطقه ای واقع در غرب الجزایر ـ در محل کارشان در Reggane دستگیر و بنابه اظهارات شان به مکان نامعلومی منتقل گردیدند.

اخیرا در کشور الجزایر، مطبوعات، رسانه های گروهی، دوایر حقوق بشر، جامعه حقوق دانان و پزشکان با دسترسی به برخی اسناد در خصوص دومین سری آزمایشات و انفجارات هسته ای در صحرای الجزایر، به طرح این مسائل در مجامع بین المللی پرداخته و از مقامات مسئول فرانسه خواستار توضیح و انتشار بیرونی اسناد محرمانه و طبقه بندی شده گردیده اند. در تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۰۷، روزنامه فرانسوی فیگارو چاپ پاریس پاسخ رئیس دایره ارتباطات وزارت دفاع Jean François Bureau به درخواست مقامات و فعالین حقوق بشر الجزیره را منتشر نمود: «در طول آزمایشات اتمی، هیچگاه مردم محلی در معرض تشعشعات رادیو اکتیوی قرار نگرفتند.» وی در پاسخ خود اضافه می کند: «تمام ادعاها و اتهامات بی پایه فعلی، ریشه در عکسی دارد که در موزه شهر الاجزیره نصب شده است.» در این عکس پیکر مرده چند الجزایری در منطقه Reggane و در مجاورت منطقه آزمایشات و انفجارات اتمی دیده می شود. مقام فرانسوی در پایان پاسخ خود می افزاید: «در حین آزمایشات، تنها از اجساد مرده ها، برای بررسی و مطالعه تأثیرات انفجارات استفاده می شد.»

حال باید از مقامات مسئول فرانسه پرسید: این اجساد متعلق به چه کسانی بودند؟ چه کسی در کشوری مانند الجزایر حاضر است جسد پدر، برادر و یا فرزند خود را در اختیار اشغالگران فاشیست قرار دهد تا آنها تأثیرات ماجراجویی ها و آزمایشات هسته ای خود را بر روی این اجساد بررسی و مطالعه نمایند؟ علت مرگ این افراد چه بود؟ اسناد، تحقیقات، گزارشات و تجارب مکتوب جامعه محقیقین، پزشکان و اتم شناسان در خصوص تأثیرات تشعشعات هسته ای ناشی از انفجارات بر روی این «اجساد» چه بوده است؟ از سوی دیگر آیا واقعا می توان به اظهارات امروزی مقامات فرانسوی در خصوص انتقال اجساد الجزایریان در گرماگرم دوران جنگ الجزایر، دورانی که در آن رژیم اشغالگر روزانه دهها تن را در زیر شکنجه و یا در حین عملیات ضد شورشی خود به شهادت می رساند، اعتماد کرد؟

واقعیت این است که تمام آزمایشات اتمی فرانسه در شرایط بی اعتنایی و بی احترامی کامل و مطلق به سلامتی توده مردم بومی، کارگران و کارکنان الجزایری در مراکز و اماکن آلوده به تشعشعات اتمی صورت گرفت.

روزنامه اومانیته ارگان حزب کمونیست فرانسه در مقاله ای به تاریخ ۲۱ ماه فوریه ۲۰۰۷ در این خصوص می نویسد: بعد از آزمایشات و انفجارات هسته ای، ارتش فرانسه، زباله دانی اتمی مهمی را از خود در الجزایر به یادگار گذاشت. این زباله دانی در بسیاری نقاط تنها با چند سانتی متر خاک و شن پوشانده شده است. حاصل این بی مسئولیتی وبی اعتنایی به سلامتی توده مردم محلی و این جنایت آشکار، میزان بالای بیماری سرطان در بین مردم بومی و آلوده شدن تمام سفره ها و آب های زیرزمینی منطقه می باشد.

حقوق دان و وکیل سرشناس الجزایری، خانم فاطمه بن براهام در خصوص انفجارات هسته ای اشغالگران فرانسوی و تأثیرات تشعشعات اتمی بر روی انسان می نویسد: تحقیقات، مطالعات و بررسی عکس های مربوط به این آزمایشات در طول سال ۲۰۰۰ بخوبی نشان می دهند که «مانکن های» مورد نظر بسیار به انسان های ملبس شباهت دارند تا به مانکن های ادعایی. افزون بر این، بسیاری از زندانیان سیاسی سابق محکوم به اعدام در دادگاههای ویژه ارتش در مناطق غربی الجزایر، اظهارات تکان دهنده ای در این خصوص داشته اند. بر طبق این اظهارات، بسیاری از محکومین به اعدام، بجای قرار گرفتن در میدان های تیر، به مراکز دیگری منتقل و پس از آن مفقودالاثر شدند. به عقیده اکثر زندانیان سابق زندان های نظامی واقع در غرب الجزایر، این افراد همگی به لشکرهای ارتش فرانسه مسئول حفاظت از تأسیسات اتمی این کشور سپرده شده اند. بعد از مطالعه و بررسی دقیق اسناد و دفاتر درج اعدام های قضایی و نظامی، هیچ اثری از اعدام و یا آزادی آنها ثبت و مشاهده نشده ا

ست. این امر در مورد بسیاری از محکومین محبوس در اردوگاههای کار اجباری واقع در مناطق غربی الجزایر نیز صدق می کند.»

خانم فاطمه بن براهام بعد از سالها تحقیق، به یک سکانس چند ثانیه ای اخبار تلویزیون فرانسه دست یافته است. در این سکانس جسد سوخته یک رزمنده الجزایری مشاهده می شود. گوینده تلویزیون فرانسه در تفسیر این سکانس خبری توضیح می دهد: «... و این است حاصل تشعشعات اتمی بر روی بدن یک شورشی.» از سوی دیگر مطالعه دقیق عکس های «مانکن ها» و بخصوص یکی از آنها ـ عکسی که در آن پیکر حدودا ۵ تن دیده می شود ـ بیش از پیش به پیکر انسان های واقعی (اجساد انسان) شباهت دارند.
فاطمه بن براهام در ادامه تحقیقات، با تشکیل یک گروه متشکل از پزشکان عالی رتبه و پزشکان قانونی به مطالعه دقیق عکس ها پرداخته و با بررسی شکل قرار گرفتن سرها، بازوها، ران ها، باسن و هم چنین محاسبه وزن تقریبی هر کدام از پیکرهای بسته شده به تیرهای فلزی نتیجه می گیرد که افراد حاضر بر روی عکس ها، نه مانکن، بلکه انسان های واقعی بوده اند. در سال ۲۰۰۵، حقوق دان برجسته الجزایری، حاصل تحقیقات خود را به مسئولین امپریالیسم فرانسه ارائه و خواهان پاسخ رسمی گردید. مسئولان فرانسوی ابتدا اعلام داشتند که پیکر های حاضر بر روی عکس ها، مانکن بوده اند و محققین ونظامیان با این اقدام قصد تحقیق و بررسی نتیجه تشعشعات اتمی بر روی لباس ها و پارچه های گوناگون را داشته اند.

بعد از اصرار و پافشاری رسمی رژیم الجزایر، مقامات رژیم فرانسه اظهارات و تفسیرهای اولیه خود را تغییر داده و در دسامبر سال ۲۰۰۵ اعلام داشتند: «... پیکر هایی که بر روی عکس ها مشاهده می شوند، مانکن نبوده، بلکه اجساد انسان های واقعی بوده اند. انسان هایی که در موقع انتقال به منطقه نظامی ویژه آزمایشات در قید حیات نبودند.»
در ژانویه سال ۲۰۰۶، روزنامه الوطن چاپ الجزایر رپورتاژی با امضاء سعید اولمی در خصوص جنایات امپریالیسم فرانسه در این کشور را بچاپ رساند. در این رپورتاژ، پزشک بیمارستان El Harrach در این رابطه توضیح می دهد: بدنبال قرار گرفتن مستقیم رزمندگان شهید در مقابل تشعشعات رادیو اکتیو حاصل انفجارات هسته ای، جسد آنها به پلاستیک سخت و خشن شباهت داشت.

در این رپورتاژ، سعید اولمی به پای صحبت بازماندگان ساکن آبادی های مجاور تأسیسات اتمی فرانسه می نشیند. شنفی که امروز بیش از ۷۰ سال سن دارد، در این باره می گوید: نظامیان فرانسوی، شبانه من و ۵ دوست نزدیک ام را ربودند. ما ناچار بودیم شب و روز برای احداث پروژه تأسیسات اتمی فرانسه کار کنیم. بعد از انفجار هر بمب، جسد قربانیان از بین برده می شد. به عبارت بهتر، همه استخوان های آنها جمع آوری و سپس ناپدید می شدند.

در این رابطه بسیاری از نظامیان و پزشکان ارتش فرانسه حاضر در منطقه اظهار داشته اند: «ارتش فرانسه برای مطالعه میزان مقاومت بدن انسان در مقابل تشعشعات اتمی از مردم بومی منطقه استفاده می کرد. بسیاری از ساکنین آبادی Ghardaia برای انجام این تحقیقات به زور جمع آوری و بدون ماسک و ... در مقابل تشعشعات اتمی حاصل از انفجارات قرار می گرفتند. بازماندگان آزمایشات هسته ای هیچگاه از مراقبت های پزشکی و دارویی برخوردار نشده و در عمل به امان خدا رها گردیدند.»

قبل از آغاز اولین آزمایشات و انفجارات اتمی، چندین «پناهگاه» برای اسکان دادن مردم آبادی های نزدیک و ساکنین نخلستان های مجاور تأسیسات هسته ای احداث گردید. بخشی از مردم منطقه قبل از آغاز آزمایشات در این «پناهگاه» ها به مدت چند ساعت اسکان داده شده و بعد از پایان آزمایشات آزاد و به روستاهای خود هدایت شدند. روستاهایی که در فاصله ۳۰- ۴۰ کیلومتری تأسیسات و پایگاه اتمی Hammondia واقع شده بودند.

سایر مقالات درهمین رابطه:

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش دوازدهم
الجزایر
قتل عام ۸ مه ۱۹۴۵: جرقه انقلاب علیه استعمارگران فرانسوی

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش یازدهم
آزمایشگاه اتمی فرانسه از ۱۵۰ زندانی الجزایری بعنوان موشهای آزمایشگاه استفاده کرده است

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش دهم
استعمار فرانسه و افریقای سیاه
برگرفته ای از کتاب کارنامه سیاه نظام سرمایه داری
قسمت سوم (پایان)

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش نهم

استعمار فرانسه و افریقای سیاه برگرفته ای از کتاب کارنامه سیاه نظام سرمایه داری
قسمت دوم

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش هشتم
استعمار فرانسه و افریقای سیاه
برگرفته ای از کتاب کارنامه سیاه نظام سرمایه داری
قسمت اول

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم - بخش هفتم
گزارشگران بدون مرز
بیست و پنج واقعیت در مورد گزارشگران بدون مرز
این انجمن فرانسوی ادعا می کند که فقط برای دفاع از آزادی مطبوعات فعالیت می کند . اما در پس این «چهره نجیب و حرکت زیبا» ، حقیقت این است که یک برنامه سیاسی بسیار دقیق و مشخص دنبال می شود

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش ششم
الجزایر
ترفندهای استعمارگران فرانسوی برای مصادره زمینهای الجزایر
گزارش رسمی از سوی دولت الجزایر

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش پنجم
الجزایر ۱۳۲ سال سرکوب، قتل عام، چپاول و بهره کشی
رئیس سابق شهربانی فرانسه دستور داد
« من سرهای بریده می خواهم، نهرهای آسیب دیده نباید با گل و سنگ مرمت شوند، برای این کار سر بریده اولین بیابان گرد بومی که از آن حوالی گذر کند، کافی است.»

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم-بخش چهارم
الجزایر
صدها هزار وطن پرست، قربانی شکنجه های وحشیانه امپریالیسم فرانسه

در ماه نوامبر سال ۲۰۱۱ میلادی، نیکولا سارکوزی رئیس جمهور سابق فرانسه در گفتگوی تلویزیونی اعلام داشت که خاکستر جسد ژنرال بیژار در بنای انوالید (محلی که بسیاری از نظامیان سرشناس این کشور از قبیل ناپلئون در آنجا بخاک سپرده شده اند) جای گرفته است. ژنرال بیژار در ماه ژوئن سال ۲۰۱۰ در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتربشناسیم- بخش سوم
الجزایر

الجزایر و آشویتس فرانسویان

ارتش فرانسه بیش از یک قرن قبل از آلمان نازی، قتل عام با گازهای سمی را در الجزایر تجربه کرد
در کشور فرانسه، هر چند سال یکبار با نزدیک شدن موعد انتخابات، اعم از انتخابات مجلس، ریاست جمهوری، پارلمان اروپا، شهرداری ها و ...، سیاستمداران برای اخذ آراء اقلیت های مختلف قومی، مزورانه به یاد جنایات مختلف در اقصی نقاط جهان می افتند.

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم-بخش دوم
فعالیتهای زیر زمینی حزب کمونیست الجزایر برعلیه فرانسویان اشغالگر
این حزب بعد از اینکه توسط امپریالیسم اشغالگر فرانسه غیرقانونی اعلام شد، فعالیت زیرزمینی اتخاذ کرد.

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش اول
پنجم جولای ۱۹۶۲، سالروز استقلال الجزایر
روز ۵ جولای، مردم الجزایر پنجاهمین سال استقلال کشورشان را جشن گرفتند

بیاد هنرمند انقلابی و متعهد ماتوب لونس
چهارده سال از قتل ماتوب لونس خواننده انقلابی الجزایری توسط باندهای فاشیستی مذهبی این کشور می گذرد. روز ۲۵ ژوئن ۱۹۹۸وی در آبادی تالا بونان در کنار جاده ترانزیت بنی دولا توسط مرتجعین جنایتکار ربوده و به قتل رسید. ‬